KENDİ YAŞAM ÇARKINI KENDİN ÇEVİR

Allah bizi tek başına her şeyi yapabilecek güçte yarattı. Biz hariç bütün insanlar saygı, sevgi değerleriyle birlikte hayatı paylaşacağımız insanlar.

Bu nedenle ısrarla birine bağlanmaya çalışmak eylemini hayatımızdan çıkarmamız gerekmektedir. Kendi yaşam döngümüzü Özümüzdeki biz ile kurmalıyız ki kendimize yetebildiğimizi görüp iç huzurumuza erelim.

Bir başkasını bize ait olan yaşam döngümüzü çevirecek çarkın başına koymamalıyız. Eğer kendi döngümüzde çarkı başkasının kontrolüne bırakırsak; sürekli başkalarının istediği bir hayat içerisinde savrulup dururuz. İnsanlar bizim hayatımızı yönetenler değil; bizim hayatımızda yer alanlar olmalıdır. Bu incecik çizginin kontrolünü yine biz yapabiliriz. Yaşamımız boyunca hayatımızda ailemiz dışında hayatımıza gelip bizimle bir dönem bir şeyleri paylaşıp, yaşayıp giden insanlar yada yanımızda kalan ahretlik dediğimiz insanlar olacaktır. Her insanın hayatlarımızda bize bir şey öğretmek için Var olduğunu düşünürsek; Doğumdan ölüme kadar o kadar çok insandan bir şey öğrenmiş olduğumuz kaçınılmazdır. Hepimiz bu dünya ya gelip görevlerimizi yaptıktan sonra gideceğiz ; hayatımıza giren ,hayatlarına girdiğimiz insanlarla bu yaşam döngüsünde yaşayıp ,bir gün gideceğiz.

Önümüzde kendi benliğimizi bulmak gibi güzel bir yol varken, başkalarına karışmaya çalışmak, yada başkalarını kendimize bağlamak kendimizi yormaktan başka bir sonuç getirmez. Bir başkasıyla bir yolda yürümek birbirimize farkındalık katar , her yürüdüğünle bir şeyler öğrenir ,bir şeyler öğretiriz.

Ama bir başkasının sırtında o yolu yürümek ya da bir başkasını sırtına alarak o yolu yürümek yorucu, zor ve anlaşılmazdır.

Yaşam tek başına geldiğimiz , İnsanlarla iyi-kötü, güzel-çirkin, mutlu-mutsuz, farkında –farkında olmadan yaşayıp ve tek başına gideceğimiz bir yer.