USTACA YAŞAMAK
Önemli olan ne kadar yaşadığımız değil, nasıl yaşadığımızdır. Kimisi yıllara yaşam, anlam katar, kimisi de yaşama sadece yıllar katar, boş yaşar, pişman gider. Kimse baki değil, baki olan sadece Allah tır. Ne gençlik övünülecek bir çağdır, ne yaşlılık üzülecek bir dönemdir. Heybende yoksa iyilik, bilgelik, hakka adanmışlık, hayırlı işler genç olsan ne yazar, yaşlı olsan ne yazar.
Zahmetsiz mutluluk; geçici olduğu için sahtedir. Oysa güzelliği, iyiliği ve hakikati aramayan ömür, sonunda insana beyhude bir debelenme hissinden başka ne verebilir ki ? Herkesi aynı kaderi beklediği, hayatların farklı farklı, ancak kaderin ortak olduğu bir dünyada, kimin kazanıp kimin kaybettiğini nereden bileceğiz? Ne banka hesabımız, ne de oturduğumuz koltuklar ölüme karşı bir panzehir sunuyor. Kader ortak..Yüreğini açabilene, en iyi öğretmendir hayat…
Huzuru istemek ve de yaşamak cesaret ister. Kolay elde edilen değerler, derin huzur vermez. Meşakkatli yollardan geçmenin diğer adıdır huzuru keşfetmek. Senin varoluşunda gizli olan gerçeği keşfetmek ancak kendin olmak yürekliliğini gösterince açığa çıkar. Yolundaki en büyük engel, sana başkalarınca verilmiş olan gerçek sen olmayan diğer benliğindir ve bunu yolunun üstünden çekmek, kendin olman sorumluluğundur. Bu sorumluluktur seni özgür yapacak olan. Ve gerçek savaşçı yolunu çizerken yüreğinin hissettiği doğruları aklının çizdiği manevralarla eyleme koyan, her türlü karanlığa, pusuya rağmen gücüne inanmaktan vazgeçmeyen kişidir. Yollar ne kadar zorlu olsa da o zorluklar ancak savaşçı içindir. Ve asıl savaş kendi yolumuzdan çekilme sorumluluğunun verdiği savaşımızdır..
Ustaca yasamak insanin varoluşunda gizli olan potansiyel özelliklerini, özünü korkusuzca ortaya çıkararak her turlu toplumsal dogmalara inat gelişerek, yeteneklerinin farkına vararak yasamasıdır. Ustaca yasamak önce birey olup sonra ait olmaktır topluma. Ustaca yasamak önce benliğinin farkına varıp kendisi olmak, sonra toplumun parçası olmaktır. Ustaca yasamak hayata siyah- beyaz bakmak değil aradaki farklı tonları renkleri görecek kadar geniş düşünmek, vizyon sahibi olmaktır. Ustaca yasamak hayatta küçük şeyler yoktur diyecek kadar büyük düşüncelere sahip olmak ve küçük şeylerden de büyük mutluluklar çıkarmaktır.
Ustaca yasamak özünü görmek ki iste orda tüm canlıları kendisiyle eşit görür ve merhamet denen sıcaklıkla kucaklamak her canlıyı. Ustaca yasamak BIZ olmak pahasına BEN i yok etmemek, BEN olmak pahasına BIZ’i görmezden gelmemektir. Ustaca yasamak gelişim için sürekli farkındalık oluşturmaktır. Ustaca yasamak her yeni güne uyandığında yeni umutların farkında olup ona göre çalışmaktır. Ustaca yasamak kendini bilerek yaşamaktır ki bu ilim, irfanla elde edilir. Ustaca yasamak bilmediklerinin farkında olup öğrenmeye çalışmak, bildikleriniyse uygulayarak insan olma sanatıdır.
Ustaca yasamak yaşanılan toplumun sıradan kopya bir üyesi olmayı reddedip özündeki hakikati ortaya çıkaracak kadar cesaretli olmak, bunun için çok yönlü okumak, evrensel düşünmektir. Ustaca yasamak kısırdöngü, umutsuz yasam hikayeleri dinleyerek öğrenilmiş çaresizlik içinde negatif olmak değil her zaman pozitif ortamlarda, pozitif insanlarla, pozitif etki alıp yasama gülümsemektir. Ustaca yasamak yaşamın nerde son bulacağının belli
olmadığı bu dünyada sadece kendisi için yasamak değil ayni zamanda insanlık için de iyi isler yapmak, eserler bırakmak gerektiğini bilmektir ki insanin asıl zenginliği bu dünyada yaptığı iyilikler olduğunu bilir.
